Քրիստոս ոչ թե դատարկության մեջ է բնակվում, այլ «ես»-ից դատարկված մարդու սրտի մեջ

Երբ ձգտում ենք բարձրանալ մարդկանց աչքին, մեր մեջ դատարկություն ենք զգում, որը փառասիրության պտուղն է, որովհետև Քրիստոս չի բնակվում դատարկության մեջ, այլ «ես»-ից դատարկված մարդու սրտի մեջ:

Դժբախտաբար, շատ անգամ հոգևոր մարդիկ ուզում են առաքինի լինել, սակայն ցանկանում են նաև մի բան, որ կերակրի իրենց հպարտությունը, այսինքն՝ ճանաչում, մրցանակներ և նման այլ բաներ, և այդպիսի մարդկանց հոգին մնում է դատարկության մեջ, քանի որ նրանց մեջ գոյություն չունի սրտի հարստությունն ու ճախրանքը:

Եվ ինչքան մեծանում է իրենց փառասիրությունը, այնքան մեծանում է նաև դատարկությունը, և այնքան ավելի շատ են տանջվում:

Սբ. Պաիսիոս ԱԹՈՍԱՑԻ

Հատված «Կրքեր և առաքինություններ» գրքից, Երևան 2015, էջ 53:

«Հոգևոր զրույցներ»-ի ՖԲ էջից

Մեկնաբանություններ